Milyonların ölümüne, körlüğe ve sakatlığa yol açan çiçek hastalığı (etkeni bir virüs) tamamen aşı sayesinde ortadan kalkmıştır. Aşı sayesinde hastaları görmüyorsunuz. Ama Aşık Veysel'in neden görmediğini merak etmediniz mi hiç?  Aşık Veysel 7 yaşında yakalandığı çiçek hastalığı nedeniyle iki gözünü de kaybetti.

Aşık Veysel o günleri şöyle anlatıyordu:
"Çiçeğe yatmadan evvel anam güzel bir entari dikmişti. Onu giyerek beni çok seven Muhsine kadına göstermeye gitmiştim. Beni sevdi. O gün çamurlu bir gündü, eve dönerken ayağım kaydı ve düştüm. Bir daha kalkamadım. Çiçeğe yakalanmıştım. Çiçek zorlu geldi. Sol gözümde çiçek beyi çıktı. Sağ gözüme de solun zorundan olacak, perde indi. O gün bugündür dünya başıma zindan."

 1930 yılında çıkarılan Umumi Hıfzıssıhha Kanunu ile çiçek aşısı zorunlu hale getirilmiştir. O zamanlar şöhret, hastalarını artırmak, ürün pazarlamak gibi menfaatler uğruna yalan söyleyip halkı kışkırtanlar da olmadığı için başarılı bir kampanyayla çiçek hastalığı ortadan kalkmış ve 1977'de bütün dünyada gerek kalmadığı için aşılamaya da son verilmiştir.

Bugün olsa çocukları kısırlaştırmak için bu aşıyı çıkardılar. Derler ve çocuklarımızı çiçek hastalığından mezara koyardık.

* Viral etkeni olan çocuk felcinden ölenleri görmediniz ama, sakat çok. Bunlardan biride amcam maalesef.6-7 yaşına kadar koşan yürüyen ancak 50 senedir koltuk değneklerine mecbur. Sorduğum zamanda büyüklerime. Tek sebep cehalet derdi ninem.
Kulak ver sözüme dinle vatandaş
Uyma laklak edip gülüşenlere
Meşgul eder seni işinden eyler
Karışırsın tembel perişanlara 
Aşık Veysel seneler önce böyle demiş.
 Bugün yaşasaydı. Aşı tembellerine karşı uyarıp
İnanma aşı yaptırma diyene
Ben dünyayı karanlık gördüm
Yaşamak güzel yaptırdım diyene
Nice hastayı tepetaklak gördüm.
15 gün bu virüs nedeniyle hasta yatan 4-5 günü zorlu geçirmiş birisi olarak Allah düşmanıma vermesin. Sabahı gösteren Allah’a ’şükürler olsun. Bugün de nefes alıyoruz, veriyoruz demek kadar büyük servet yok.
Dünyanın nefes alıp verebilmesi için aşı olmak gerekiyorsa aşı olalım.